Friday, September 2, 2011

तुम्ही गोळी बघितलीय गोळी?

तुम्ही गोळी बघितलीय गोळी?


तुम्ही गोळी बघितलीय गोळी?
साधी सुधी खाऊची, लिमलेटची गोळी नाही हो!
किंवा औषधाची कडू गोळीही नाही.
बंदूकीची गोळी? बॅरल मधून सुटलेली?

ती कधी असते तांब्याची, अ‍ॅल्यूमिनीअम किंवा मिश्र धातूची.
झाडल्यावर वेगात जाते अन वेध घेते एखाद्या मस्तकाची.
किंवा आरपार शरीतात घुसते
किंवा कधीकधी शरीरातच मुरते
अन मग चालू होतात रक्ताचे पाट
लाल लाल रक्ताचे पाट.

ती घुसवली जाते सामान्यांच्या शरीतात,
किंवा सहज मजा म्हणून शिकारी प्राण्यांच्या शरीरात.

मरणार्‍या या दोघांची जातकुळी एकच.
निष्पाप, कुणाच्याही अध्यात नसलेले.
दोघेही प्राण सोडण्याच्या वेळी भेदरलेले.
डोळे सताड उघडे ठेवून गोळी झाडणार्‍याकडे बघणारे.
किंवा क्वचितच उघड्या डोळ्याने आपल्याच शरीरात परकीय असणारी;
पण आता शरीराचाच भाग झालेल्या गोळीकडे बघत बघत मरणारे.

आता मी सहजच विचारतो तुम्हाला,
तुम्ही बंदूकीची झाडलेली गोळी बघितलीय का?
शरीरात शिरणारी गरमागरम गोळी?

मी बरीच माणसं मारली या बंदूकीनं.
लवंगी फटाक्यांसारख्या गोळ्या उडवल्या या, या बंदूकीनं
चिक्कार माणसं मारली मी होवून सैतान.
ते ही कुणाच्यातरी सांगण्यामुळं.

पण... पण...
मी आता भानावर आलोय....
शेगडीवरच्या गरम भांड्याला चुकून हात जेव्हा लागतो;
तेव्हा आपण भानावर येतो.
तसाच मी ही आता भानावर आलोय.

अरे, ओरडून सांगतोय ना आता मी तुम्हाला;
की मी आता भानावर आलोय म्हणून!!

वेदना काय असतात ते मला आता कळालेय.
असे काय बघताय तूम्ही?......

अहो, आत्ता इतक्यातच अशाच एका बंदूकीच्या गोळीने माझ्याच शरीराचा वेध घेतलाय!!

- पाषाणभेद (दगडफोड्या)
३०/०४/२०११

No comments: