Wednesday, September 21, 2011

प्रवास

प्रवास
दुर पुढे जातांना सरलेली मागची
वाट नजरेच्या आवाक्यात येते.
किती चालायचे अजून बाकी
याची आठवण होते.

पायात रूतलेले काटे, दगड
लागणारा पाऊस वारा उन
प्रवासातला होणारा त्रास
निब्बर करतं त्वचा अन मन

तसल्या बेभरवशाच्या त्रासदायक प्रवासातही
एखादी वार्‍याची झुळूक,
एखादी गवती हिरवा जमीन
मनाला सुखावते.

तेथे थांबावस वाटतं
पण थांबता येत नाही
कारण
वाट संपलेली नसते
त्यामुळे चालावंच लागत.

- पाषाणभेद (दगडफोड्या)
१७/०९/२०११

No comments: