हलकेच हातांनी घास भरव तू गे मजला माता

हलकेच हातांनी घास भरव तू गे मजला माता
का कधी जाणे भेटेन न भेटेन पुन्हा तुला ग आता ||धृ||

मी रोगजर्जर, असूनी पंगू, मरण समोर उभे, काळ
अपेक्षीत तुला मी अजूनी रहावा थोडा वेळ
दैवगती ही अशीच राहे, जीवन मिटे हे, न जगता

का कधी जाणे भेटेन न भेटेन पुन्हा तुला ग आता ||धृ||

तू नच अभागी, मीच कमनशीबी, अर्धीच आयुष्यरेषा
अधूरेच आयुष्य ,जगलो, उरली न काही आशा
शोक नको, जन्मेन पोटी पुन्हा, असशील तू माझीच माता ||२||

का कधी जाणे भेटेन न भेटेन पुन्हा तुला ग आता ||धृ||

(वरची एक ओळ अशीही वाचता येईल : अधूरेच आयुष्य जगलो, उरली न काही आशा)

हे माते, कुरवाळ पुन्हा, अश्रू पडू दे डोई, थापटता
नंतर आक्रंदू नको, वात्सल्य संपवू नको, राख माझ्याकरता
हलकेच हातांनी भरवण्याचा हट्ट पुरव आता जाता जाता ||३||

का कधी जाणे भेटेन न भेटेन पुन्हा तुला ग आता ||धृ||

- पाषाणभेद (दगडफोड्या)
०७/०४/२०१०