या श्रावणातील चौथ्या सोमवारी त्रंबकेश्चर ला गेलो होतो. गावात मंदिराजवळ पाऊस होता व मंदिरात कॅमेरा नेता येत नव्हता. बाहेर गर्दीचे काय फोटो काढणार? ती तर सगळीकडेच आहे.
दुपारी आम्ही गंगाद्वार या डोंगरावरील ठिकाणी गेलो होतो. तेथेही सतत पाऊस चालू होता म्हणून काही फोटो काढता आले नाही. जे काही तिन चार फोटो काढले ते खाली देत आहे.
गंगाद्वार च्या पायर्या चढतांना दिसणारा ब्रम्हगीरी चा पर्वत. याच पर्वतावर गोदावरी नदी उगम पावली आहे. श्रावणातील तिसर्या सोमवारी या पर्वताला सुमारे ३० ते ६० किमी ची फेरी मारतात. या वेळी ही मी ती मारली होती. त्या बद्दल कधीतरी लिहीनच.
डोंगरावरील जंगलसंपदा
क्रिकेट वेडा देश. क्रिकेटला वेळ, काळ, स्थळ काही लागत नाही. (किती मॅन अवर वेस्ट जातात कुणास ठाव?)
पाझर तलाव दिसतोय
त्रंबकेश्वर शहर
रामराम हो पाव्हणं! वाईच जरा बसा ईथं.
Saturday, August 29, 2009
जय तोरणा मित्र मंडळ तोरणा नगर, सिडको, नाशिक - सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
जय तोरणा मित्र मंडळ तोरणा नगर, सिडको, नाशिक
अध्यक्ष: संदिप गांगुर्डे , उपाध्यक्ष: निखील बिरारी , खजीनदार: , सरचिटणीस:
श्रींची मुर्ती
गणपती
जय तोरणा मित्र मंडळ तोरणा नगर, सिडको, नाशिक
अध्यक्ष: संदिप गांगुर्डे , उपाध्यक्ष: निखील बिरारी , खजीनदार: , सरचिटणीस:
श्रींची मुर्ती
गणपती
स्वप्निल मित्र मंडळ पवन नगर, सिडको, नाशिक - सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
स्वप्निल मित्र मंडळ पवन नगर, सिडको, नाशिक
संस्थापक अध्यक्ष: स्वप्निल, अध्यक्ष: स्वप्निल , उपाध्यक्ष: स्वप्निल , खजीनदार: , सरचिटणीस:
श्रींची मुर्ती
लँप शेडस् मधून तयार केलेला गणपती
स्वप्निल मित्र मंडळ पवन नगर, सिडको, नाशिक
संस्थापक अध्यक्ष: स्वप्निल, अध्यक्ष: स्वप्निल , उपाध्यक्ष: स्वप्निल , खजीनदार: , सरचिटणीस:
श्रींची मुर्ती
लँप शेडस् मधून तयार केलेला गणपती
जय तोरणा सांस्क्रूतीक, सामाजीक, शैक्षणीक, कला व क्रिडा संस्था, श्रीराम नगर, सिडको, - सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
जय तोरणा सांस्क्रूतीक, सामाजीक, शैक्षणीक, कला व क्रिडा संस्था, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक
संस्थापक अध्यक्ष: मनोज (दादा) बिरार, अध्यक्ष: महेश आहेर, उपाध्यक्ष: भुषण लभडे, खजीनदार: संग्राम जाधव, सरचिटणीस: निलेश शेलार
श्रींची मुर्ती
चांदीचा गणपती
जय तोरणा सांस्क्रूतीक, सामाजीक, शैक्षणीक, कला व क्रिडा संस्था, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक - सदस्य
जय तोरणा सांस्क्रूतीक, सामाजीक, शैक्षणीक, कला व क्रिडा संस्था, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक
संस्थापक अध्यक्ष: मनोज (दादा) बिरार, अध्यक्ष: महेश आहेर, उपाध्यक्ष: भुषण लभडे, खजीनदार: संग्राम जाधव, सरचिटणीस: निलेश शेलार
श्रींची मुर्ती
चांदीचा गणपती
जय तोरणा सांस्क्रूतीक, सामाजीक, शैक्षणीक, कला व क्रिडा संस्था, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक - सदस्य
Labels:
कलादालन,
छायाचित्रे,
नाशिक सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९,
संस्कृती,
सिडको
जय मल्हार सांस्क्रूतीक सामाजीक मित्र मंडळ, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक - सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९
जय मल्हार सांस्क्रूतीक सामाजीक मित्र मंडळ, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक
संस्थापक अध्यक्ष: नितीन माळी , अध्यक्ष: हेमंत आहेर, सदस्य : राजूभाई भाटीया, सचिन बोरसे, मेहबुब इनामदार, अरूण रासकर, भालचंद्र देसले, जुनेद सय्यद, दादा देवरे, नंदू जगताप, विलास कामडी, सोनवणे (पार्थ सेल्स), राजेंद्र डहाळे, सोनू पाटिल, राजाभाऊ वाघचौरे, लोटन जाधव, मगन शेलार, भाऊसाहेब देसले, हर्षल झवर, मोनू आहिरे, सचिन पवार, विकास पाटिल, अनंत बोरसे, ज्ञानेश्चर पाटिल, योगेश पवार, दिलीप वाघ.
जय मल्हार सांस्क्रूतीक सामाजीक मित्र मंडळ, श्रीराम नगर, सिडको, नाशिक
संस्थापक अध्यक्ष: नितीन माळी , अध्यक्ष: हेमंत आहेर, सदस्य : राजूभाई भाटीया, सचिन बोरसे, मेहबुब इनामदार, अरूण रासकर, भालचंद्र देसले, जुनेद सय्यद, दादा देवरे, नंदू जगताप, विलास कामडी, सोनवणे (पार्थ सेल्स), राजेंद्र डहाळे, सोनू पाटिल, राजाभाऊ वाघचौरे, लोटन जाधव, मगन शेलार, भाऊसाहेब देसले, हर्षल झवर, मोनू आहिरे, सचिन पवार, विकास पाटिल, अनंत बोरसे, ज्ञानेश्चर पाटिल, योगेश पवार, दिलीप वाघ.
Labels:
कलादालन,
छायाचित्रे,
नाशिक सार्वजनीक गणेशोत्सव २००९,
संस्कृती,
सिडको
Tuesday, August 25, 2009
वाहन पार्श्चभाग लिखाण अर्थात बंपर स्टिकर
पुर्वप्रसिद्धी : http://www.misalpav.com/node/8574
आता बहूतेक जण म्हणतील की यावर बरेच धागे लिहून झाले, हा फूटकळ धागा आहे, मी आपणाला ओळखत नाही त्यामुळे (निगेटिव्ह का होईना पण) प्रतिक्रीया देणार नाही वैग्रे वैग्रे. तरी पण वाचा आणि आनंद घ्या. असो.
रत्याने जातांना वाहनांच्या पार्श्चभागी लिखाण अर्थात बंपर (तसेच) नेम प्लेट, ट्रकचे फाळके, मागील काच, मडगार्ड रबर वर अनेक (महाभागांनी) अनेक तर्हेचे लिखाण केलेले असते.
अजाणतेपणी आपण त्या कडे बघतो किंवा बघत नाही. काही काही लिखाण मनास भिडते तर काही वेळा मनोरंजन होते. रहदारीच्या वैतागात आपल्याला ते लिखाण नकळत सुखावून जाते.
मी खाली काही तसले बघीतलेले लिखाण टाकलेले आहे. आपल्याला वाहनांवरील जो काही तसला मजकूर आवडला असेल किंवा आपण त्याचा फोटो काढला असेल तर तो आपण येथे टाकावा जेणे करून आपण तसले लिखाण संपादीत अवस्थेत राहू शकेल.
धन्यवाद.
मी बघीतलेले वाहन ------------------ मजकूर
रिक्षा : --------------------------- Love एक खर्चा
रिक्षा : ---------------------------- O नेते
फाय व्हिलर : -----------------------घुम रही है गली गली ===== १२१६ भरके चली (१२१६ हा त्या वाळूने भरलेल्या फाय व्हिलर चा नंबर होता.)
ट्रक : ----------------------------- HORN OK PLEASE (हे नेहमीचेच. ह्यावरचा हा अॅनिमेशन पट तर धमाल आहे. An Irish-Indian collaboration, Horn OK Please is a stop motion short movie which follows a day in the life of a taxist in Bombay. Life ain't easy, but the way of karma is just around the corner.
The director and producer is Joel Simon with Vaibhav Kumaresh as director of animation. )
ट्रक मडगार्ड रबर ------------------------ TATA (हे पण नेहमीचेच)
खडी डबर चा ट्रक --------------------- पहेले खंडेराव बोलो फिर दरवाजा खोलो
एस. टी. ---------------------------- (पुढिल काचेवर --- डिझेल वाचवणे हे ड्रायव्हरच्या हातात आहे. (माझा मित्र त्यापुढे म्हणत असे की --- डिझेल वाचवणे हे ड्रायव्हरच्या हातात तर कंट्रोलरच्या पायात आहे. ))
......आणखी नंतर टाकेनच.
आता बहूतेक जण म्हणतील की यावर बरेच धागे लिहून झाले, हा फूटकळ धागा आहे, मी आपणाला ओळखत नाही त्यामुळे (निगेटिव्ह का होईना पण) प्रतिक्रीया देणार नाही वैग्रे वैग्रे. तरी पण वाचा आणि आनंद घ्या. असो.
रत्याने जातांना वाहनांच्या पार्श्चभागी लिखाण अर्थात बंपर (तसेच) नेम प्लेट, ट्रकचे फाळके, मागील काच, मडगार्ड रबर वर अनेक (महाभागांनी) अनेक तर्हेचे लिखाण केलेले असते.
अजाणतेपणी आपण त्या कडे बघतो किंवा बघत नाही. काही काही लिखाण मनास भिडते तर काही वेळा मनोरंजन होते. रहदारीच्या वैतागात आपल्याला ते लिखाण नकळत सुखावून जाते.
मी खाली काही तसले बघीतलेले लिखाण टाकलेले आहे. आपल्याला वाहनांवरील जो काही तसला मजकूर आवडला असेल किंवा आपण त्याचा फोटो काढला असेल तर तो आपण येथे टाकावा जेणे करून आपण तसले लिखाण संपादीत अवस्थेत राहू शकेल.
धन्यवाद.
मी बघीतलेले वाहन ------------------ मजकूर
रिक्षा : --------------------------- Love एक खर्चा
रिक्षा : ---------------------------- O नेते
फाय व्हिलर : -----------------------घुम रही है गली गली ===== १२१६ भरके चली (१२१६ हा त्या वाळूने भरलेल्या फाय व्हिलर चा नंबर होता.)
ट्रक : ----------------------------- HORN OK PLEASE (हे नेहमीचेच. ह्यावरचा हा अॅनिमेशन पट तर धमाल आहे. An Irish-Indian collaboration, Horn OK Please is a stop motion short movie which follows a day in the life of a taxist in Bombay. Life ain't easy, but the way of karma is just around the corner.
The director and producer is Joel Simon with Vaibhav Kumaresh as director of animation. )
ट्रक मडगार्ड रबर ------------------------ TATA (हे पण नेहमीचेच)
खडी डबर चा ट्रक --------------------- पहेले खंडेराव बोलो फिर दरवाजा खोलो
एस. टी. ---------------------------- (पुढिल काचेवर --- डिझेल वाचवणे हे ड्रायव्हरच्या हातात आहे. (माझा मित्र त्यापुढे म्हणत असे की --- डिझेल वाचवणे हे ड्रायव्हरच्या हातात तर कंट्रोलरच्या पायात आहे. ))
......आणखी नंतर टाकेनच.
(प्रिय सौ. सासुबाईंस..!)
पुर्वप्रसिद्धी : http://www.misalpav.com/node/8459
आधार: प्राजूताईंची कविता (आणि फालतू सास-बहू टिव्ही सिरीयल्स)
(पस्तूत विडंबनात मला प्राजूताईंच्या कवितेची माझी भ्रष्ट नक्कल व त्यातील आईसारख्या (तसेच सासुबाईंसारख्यासुद्धा) व्यक्तींची टिंगल करण्याचा अजीबात हेतू नव्हता. प्रत्येक आई आदरणीय आहे, वंदनीय आहे. माझा कुणाच्याही भावना दुखवण्याचा हेतू नाही.
मी केलेले विडंबन हि फक्त कल्पना समजावी.)
माझं तुमच्यासोबत असणं..
तुमच्या (खोट्या)कौतुकात माझं बुडुन जाणं..
तुमच्या आवडीनिवडी
सांभाळण्यासाठी मी
माझ्या पार्लरच्या कामांना बाजूला ठेवणं..
संपूर्ण आयुष्यभर चालणारा हा कौतुकाचा सोहळा..!!
पण... काहितरी राहून गेलंय..
माझं निवांत टिव्ही पाहणं..
एकमेकींच्याशिवाय !
केवळ अन केवळ साध बोलणं....
असं झालंच नाही हो !
(वेगवेगळे)हिंडलो, (साडीसाठी)फिरलो.. (खोटे खोटे चांगले वागणे)खेळलो..
पण..
फक्त आणि फक्त आपण दोघी
कितीवेळ एकमेकीसोबत होतो??
आता तूम्ही (धाकट्या दिराकडे) जाणार...
तुमच जाणं तसं वर्षभर लांबलं..
.... अन शेवटी
हो नाही करता करता तूम्ही गेलातही..
तूम्ही इथे आल्यावर.. एकट हिंडण्या फिरण्यासोबतच
तुमच्याशी खूप खूप भांडण करायच... ठरवलं होतं मी.
प्रत्येक वेळी वेगवेगळे हिंडलो, फिरलो..
प्रत्येक वेळी..."तूच कर ना चहा नाष्टा माझ्यासाठी.." असा हुकूम केला..
कित्तीतरी पदार्थ खाल्ले माझ्या हातचे..!!
प्रेमळ (दिखावू) भांडणही झालं..
एकमेकींशी गप्पा सुद्धा मारल्या.. ठरवल्याप्रमाणे!!!
.......... त्या पुरेश्या नव्हत्या का हो??
मन का नाही भरलं कधीच?
तुमच्या इथे असण्याची सवय .. जाईल लवकर !
घरातला प्रत्येक कोपरा... ..
मला तुमच्या वास्तव्याची जाणीव करून देतो आहे..
आणि पुन्हा पुन्हा असंच का वाटतं आहे की..
आपण दोघी मनसोक्त(?) भेटलो..
आणि मनसोक्त(?) भांडलोही..!!!
मनसोक्त(?) ची व्याख्या नक्की काय असते??
आधार: प्राजूताईंची कविता (आणि फालतू सास-बहू टिव्ही सिरीयल्स)
(पस्तूत विडंबनात मला प्राजूताईंच्या कवितेची माझी भ्रष्ट नक्कल व त्यातील आईसारख्या (तसेच सासुबाईंसारख्यासुद्धा) व्यक्तींची टिंगल करण्याचा अजीबात हेतू नव्हता. प्रत्येक आई आदरणीय आहे, वंदनीय आहे. माझा कुणाच्याही भावना दुखवण्याचा हेतू नाही.
मी केलेले विडंबन हि फक्त कल्पना समजावी.)
माझं तुमच्यासोबत असणं..
तुमच्या (खोट्या)कौतुकात माझं बुडुन जाणं..
तुमच्या आवडीनिवडी
सांभाळण्यासाठी मी
माझ्या पार्लरच्या कामांना बाजूला ठेवणं..
संपूर्ण आयुष्यभर चालणारा हा कौतुकाचा सोहळा..!!
पण... काहितरी राहून गेलंय..
माझं निवांत टिव्ही पाहणं..
एकमेकींच्याशिवाय !
केवळ अन केवळ साध बोलणं....
असं झालंच नाही हो !
(वेगवेगळे)हिंडलो, (साडीसाठी)फिरलो.. (खोटे खोटे चांगले वागणे)खेळलो..
पण..
फक्त आणि फक्त आपण दोघी
कितीवेळ एकमेकीसोबत होतो??
आता तूम्ही (धाकट्या दिराकडे) जाणार...
तुमच जाणं तसं वर्षभर लांबलं..
.... अन शेवटी
हो नाही करता करता तूम्ही गेलातही..
तूम्ही इथे आल्यावर.. एकट हिंडण्या फिरण्यासोबतच
तुमच्याशी खूप खूप भांडण करायच... ठरवलं होतं मी.
प्रत्येक वेळी वेगवेगळे हिंडलो, फिरलो..
प्रत्येक वेळी..."तूच कर ना चहा नाष्टा माझ्यासाठी.." असा हुकूम केला..
कित्तीतरी पदार्थ खाल्ले माझ्या हातचे..!!
प्रेमळ (दिखावू) भांडणही झालं..
एकमेकींशी गप्पा सुद्धा मारल्या.. ठरवल्याप्रमाणे!!!
.......... त्या पुरेश्या नव्हत्या का हो??
मन का नाही भरलं कधीच?
तुमच्या इथे असण्याची सवय .. जाईल लवकर !
घरातला प्रत्येक कोपरा... ..
मला तुमच्या वास्तव्याची जाणीव करून देतो आहे..
आणि पुन्हा पुन्हा असंच का वाटतं आहे की..
आपण दोघी मनसोक्त(?) भेटलो..
आणि मनसोक्त(?) भांडलोही..!!!
मनसोक्त(?) ची व्याख्या नक्की काय असते??
महाभयंकर सत्य
पुर्वप्रसिद्धी : http://www.misalpav.com/node/8401
सगळ्या जगाचा प्राण आहे असे वाटणारे ईंधन आता लवकरच संपणार. लवकरच म्हणजे किती ? अहो आपण किंवा आपली मुलं किंवा अगदी फार फार तर आपली नातवंडं जग बघू शकतील. हे काही तथाकथीत भविष्य नव्हे तर ते एक सप्रमाण सिद्ध केले जाणारे भाकीत आहे. ते लोकप्रभात मांडलय मिलिंद जोशींनी. सगळ्यांना माहीत व्हावे हा या दोन ओळींच्या माहितीचा हेतू.
सगळ्या जगाचा प्राण आहे असे वाटणारे ईंधन आता लवकरच संपणार. लवकरच म्हणजे किती ? अहो आपण किंवा आपली मुलं किंवा अगदी फार फार तर आपली नातवंडं जग बघू शकतील. हे काही तथाकथीत भविष्य नव्हे तर ते एक सप्रमाण सिद्ध केले जाणारे भाकीत आहे. ते लोकप्रभात मांडलय मिलिंद जोशींनी. सगळ्यांना माहीत व्हावे हा या दोन ओळींच्या माहितीचा हेतू.
आजच्या शिक्षणसंस्था
पुर्वप्रसिद्धी: http://www.misalpav.com/node/8385
आजच्या शिक्षणसंस्थांचे खरे रुप सुज्ञ वाचकांसमोर यावे हा हेतू या मागे आहे. (कोठे कर्मवीर आणि कोठे आजकालच्या शिक्षणसंस्था )
नुकतीच नाशिक येथील एका 'विद्यामंदिर' या संस्थेत शिक्षक-शिक्षकसेवक (प्राथमीक+शालेय्+महावीद्यालयीन)या पदांच्या काही जागा भरावयाच्या असल्याची जाहीरात वर्तमानपत्रात आढळली. या पदांसाठी त्यांनी नोकरी अर्ज विक्रीला ठेवले आहेत. ज्या कोणाला या पदांसाठी अर्ज करायचे असतील त्यांना या संस्थेचा 'छापील अर्ज' रु. १००/- मोजुन घ्यावा लागेल आणि तो सुद्धा रोख पैश्याच्या स्वरुपात नव्हे तर "पोस्टल ऑर्डर" देवुन मगच.
आता या सगळ्या कारभारात काही प्रश्न उद्भवतात.
१. सामाजीक शिक्षणसंस्थांचे असले 'छापील अर्जांचे' प्रकार म्हणजे धंदेवाईक प्रकार आहेत हे आपण म्हणू शकतो काय?
२. सगळ्या शाळांत/ कॉलेजात कॅश स्विकारली जाते. अर्जासाठी "पोस्टल ऑर्डर" योग्य आहे काय? एका १००/- रू.च्या "पोस्टल ऑर्डर"साठी १० रु. खर्च येतो. मग पोस्टात जाणे, वेळ, पेट्रोल, प्रतीलीपी (झेरॉक्स हो) आणि मनस्ताप याचा खर्च कोण मोजणार? पोस्टल ऑर्डर घेणे म्हणजे सरकारी काम आहे हे दाखवणे होते काय?
३. एकाच उमेदवाराला दोन पदांसाठी अर्ज करावयाचा असेल तर दोन "पोस्टल ऑर्डर" लागणार होत्या. (म्हणजे पुन्हा खर्च - पुन्हा कमाई) ते टाळण्यासाठी अर्जातच काही सुधारणा केली जाऊ शकत नाही काय?
४. मी तो अर्ज स्वता: बघीतला तर त्यात काही जगावेगळी माहीती विचारलेली नव्हती. तेच ते रकाने जे सर्वसामान्य अर्ज भरायला लागतात तेच होते. तो अर्ज छापायला केवळ १ ते १.५० रु खर्च आला असता. त्याच अर्जाची किंमत रु. १००+१०=११०/- होवू शकते काय?
त्याचबरोबर अर्जासोबत सगळ्या कागदपत्रांच्या प्रतीलीपी आणि उमेदवाराचे छायाचित्र जोडायचा खर्च पण ध्यानात घ्या. तसेच हा अर्ज पोस्टाने मिळविण्याचा व पाठवण्याचा जाहीरातीत काहीच उल्लेख नाही. म्हणजेच सगळे लोक झक मारत 'विद्यामंदिरात' जातील व अर्ज घेतील व भरून देतील. यासाठी काही लोक ग्रामीण भागातून आले असतील, काहींच्या दोन दोन चकरा होतील. हे सगळे
माननीय संचालकांना समजले नाही काय? (हे 'विद्यामंदिर' आधी ग्रामीण भागातलेच होते.)
४. माझ्या माहीतीप्रमाणे बि.एड, डि.एड. पदवी धारक बेरोजगारांची संख्या ध्यानात घेवून व असलेल्या जागा बघून कमीतकमी ५००० अर्ज जरी पकडले तरी 'विद्यामंदिरास' रू. ५००००० ची घसघशीत कमाई होणार होती.
बि.एड, डि.एड. पदवी धारक हा काही निरीक्षर नसतो. त्यास कमीतकमी अर्ज तर 'लिहीता' येतच असणार. असे असतांना 'छापील अर्जाची' गरज काय? त्यांना अर्जाचे छापील स्वरूपच हवे होते तर पेपरध्येच तशा अर्जाचे स्वरूप देवून व ते बेरोजगारांनी टाईप करून घेवून - बेरोजगारांच्या पालकांचे पैसे वाचवता आले नसते काय?
मान्य आहे की, एवढे अर्ज स्वि़कारणे, प्रोसेस करणे, नोकरी देणे हे 'विद्यामंदिराचे' 'काम' आहे. पण ते काही फुकट काम करणार नाहीत. नोकरी लागलेल्या (किमानपक्षी जाहीरात येण्याआधीच लागलेल्या) उमेदवारांकडून काही लाख घेतलेच असतील ना?
अशा प्रकारे एका मोठ्या 'विद्यामंदिराला' एक नोकरीसाठी अर्ज विक्रीचा पायंडा पाडायचा काय अधीकार आहे?
सरकार तर काखा वर करून मोकळे होईल. पण याची दखल कोणी घेईल काय?
आजच्या शिक्षणसंस्थांचे खरे रुप सुज्ञ वाचकांसमोर यावे हा हेतू या मागे आहे. (कोठे कर्मवीर आणि कोठे आजकालच्या शिक्षणसंस्था )
नुकतीच नाशिक येथील एका 'विद्यामंदिर' या संस्थेत शिक्षक-शिक्षकसेवक (प्राथमीक+शालेय्+महावीद्यालयीन)या पदांच्या काही जागा भरावयाच्या असल्याची जाहीरात वर्तमानपत्रात आढळली. या पदांसाठी त्यांनी नोकरी अर्ज विक्रीला ठेवले आहेत. ज्या कोणाला या पदांसाठी अर्ज करायचे असतील त्यांना या संस्थेचा 'छापील अर्ज' रु. १००/- मोजुन घ्यावा लागेल आणि तो सुद्धा रोख पैश्याच्या स्वरुपात नव्हे तर "पोस्टल ऑर्डर" देवुन मगच.
आता या सगळ्या कारभारात काही प्रश्न उद्भवतात.
१. सामाजीक शिक्षणसंस्थांचे असले 'छापील अर्जांचे' प्रकार म्हणजे धंदेवाईक प्रकार आहेत हे आपण म्हणू शकतो काय?
२. सगळ्या शाळांत/ कॉलेजात कॅश स्विकारली जाते. अर्जासाठी "पोस्टल ऑर्डर" योग्य आहे काय? एका १००/- रू.च्या "पोस्टल ऑर्डर"साठी १० रु. खर्च येतो. मग पोस्टात जाणे, वेळ, पेट्रोल, प्रतीलीपी (झेरॉक्स हो) आणि मनस्ताप याचा खर्च कोण मोजणार? पोस्टल ऑर्डर घेणे म्हणजे सरकारी काम आहे हे दाखवणे होते काय?
३. एकाच उमेदवाराला दोन पदांसाठी अर्ज करावयाचा असेल तर दोन "पोस्टल ऑर्डर" लागणार होत्या. (म्हणजे पुन्हा खर्च - पुन्हा कमाई) ते टाळण्यासाठी अर्जातच काही सुधारणा केली जाऊ शकत नाही काय?
४. मी तो अर्ज स्वता: बघीतला तर त्यात काही जगावेगळी माहीती विचारलेली नव्हती. तेच ते रकाने जे सर्वसामान्य अर्ज भरायला लागतात तेच होते. तो अर्ज छापायला केवळ १ ते १.५० रु खर्च आला असता. त्याच अर्जाची किंमत रु. १००+१०=११०/- होवू शकते काय?
त्याचबरोबर अर्जासोबत सगळ्या कागदपत्रांच्या प्रतीलीपी आणि उमेदवाराचे छायाचित्र जोडायचा खर्च पण ध्यानात घ्या. तसेच हा अर्ज पोस्टाने मिळविण्याचा व पाठवण्याचा जाहीरातीत काहीच उल्लेख नाही. म्हणजेच सगळे लोक झक मारत 'विद्यामंदिरात' जातील व अर्ज घेतील व भरून देतील. यासाठी काही लोक ग्रामीण भागातून आले असतील, काहींच्या दोन दोन चकरा होतील. हे सगळे
माननीय संचालकांना समजले नाही काय? (हे 'विद्यामंदिर' आधी ग्रामीण भागातलेच होते.)
४. माझ्या माहीतीप्रमाणे बि.एड, डि.एड. पदवी धारक बेरोजगारांची संख्या ध्यानात घेवून व असलेल्या जागा बघून कमीतकमी ५००० अर्ज जरी पकडले तरी 'विद्यामंदिरास' रू. ५००००० ची घसघशीत कमाई होणार होती.
बि.एड, डि.एड. पदवी धारक हा काही निरीक्षर नसतो. त्यास कमीतकमी अर्ज तर 'लिहीता' येतच असणार. असे असतांना 'छापील अर्जाची' गरज काय? त्यांना अर्जाचे छापील स्वरूपच हवे होते तर पेपरध्येच तशा अर्जाचे स्वरूप देवून व ते बेरोजगारांनी टाईप करून घेवून - बेरोजगारांच्या पालकांचे पैसे वाचवता आले नसते काय?
मान्य आहे की, एवढे अर्ज स्वि़कारणे, प्रोसेस करणे, नोकरी देणे हे 'विद्यामंदिराचे' 'काम' आहे. पण ते काही फुकट काम करणार नाहीत. नोकरी लागलेल्या (किमानपक्षी जाहीरात येण्याआधीच लागलेल्या) उमेदवारांकडून काही लाख घेतलेच असतील ना?
अशा प्रकारे एका मोठ्या 'विद्यामंदिराला' एक नोकरीसाठी अर्ज विक्रीचा पायंडा पाडायचा काय अधीकार आहे?
सरकार तर काखा वर करून मोकळे होईल. पण याची दखल कोणी घेईल काय?
Subscribe to:
Posts (Atom)