कोरडं रान

किती भाग्यवान तुह्या पैंजणाचं घुंगरू ग

मी आसा दुर अन ते तुह्यापाशी राहतं ग

नको निघू भर दुपारचं उन्हातानाची ग

कमरेवर जरी पाणी तरी डोईवरी आग ग

चालतांना चाल तुही लचकेदार ग

रानामधी धावती हारीणी नाजूक ग

सगळीकडं आसती काटेरी बाभळी ग

तु रानामधी उगवलं गुलाबाचं फूल ग

किती वाटतं दोन शब्द तुह्याशी बोलू ग

पन बोलतांना वठी नाही काही येत ग

तुह्या नजरंला जवा नजर माझी भिडती ग

ढगातली वीज पडं लक्कन काळजात ग

एकडाव तरी तु माह्यासंग मनातलं बोल ग

तुझ्या बोलानं फुटलं मह्या काळजाचं डेकूळ ग

किती सांगू माझी रामकथा माह्याचं तोंडून ग

सारीकडं पावसाचं पानी पन माह्य रानं कोरडं ग

- पाषाणभेद

३/४/२०१९