कव्वाली : अशी ग कशी सोडूनी जाते तू मला

कव्वाली : अशी ग कशी सोडूनी जाते तू मला

अशी ग कशी सोडूनी जाते तू मला | करू मी काय विचारू कसे मी तूला ||धृ||

वाटे जीवन आता हे सारे आले संपुष्टात | नश्वर शरीर हे आत्मा कसा राहील त्यात

सांभाळू काय कसे मला न समजेना | शेवटचे भेट मला हे ही बोलवेना ||१||

कधी काळी आठवण जरी माझी आली | नकोस भेटू कसे म्हणू मी त्या वेळी

हुरहुर लागे नेहमी माझ्या जीवा | आठवणी जुन्या साधती कावा ||२||

पावसाचे थेंब जेव्हा सोडतात मेघांना | हुरहुर लागते तेव्हा त्यांना

तशीच हुरहुर लागली मला तेव्हा | सोडून गेलीस जेव्हा तू मला ||३||

जरी थेंब साथ ढगांची सोडती | ढगांचे सुख एकच की थेंब पिकवतील शेती

तसाच मी ही आहे ढगांसारखा | सुखी होशील तू फुलव संसार दुसर्‍याचा ||४||

तुझे ते हसणे अन लाघवी बोलणे | आठवते ते तुझे खिडकीतले उभे रहाणे

जेव्हा आता मी जातो घरावरून तुझ्या | खिंडार पडे काळजातल्या घरात माझ्या ||५||

का करित होती चाळे केसांच्या बटांशी | का कवटाळी दिलेला गुलाब उराशी

का केला होता तू खुणेचा इशारा | का केला होता माझ्या नावाचा पुकारा ||६||

असेल जेथे तू तेथे सुखी रहा | माझ्या मनाला समजावीतो पहा

म्हणून सांगतो मी तुम्हाला| प्रेम केले तर न्या ते शेवटाला ||६||

अशी ग कशी सोडूनी जाते तू मला | करू मी काय विचारू कसे मी तूला ||धृ||

- पाषाणभेद (दगडफोड्या)

१५/०७/२०१०